A.M.C. "The Skymasters"

Nieuwerkerk aan den IJssel

Home > Competitie > Ritverslagen > Ritverslagen 2005 / Ritverslagen 2004 / Ritverslag 2003

Historische Ritverslagen

Ritverslagen 2005

20 mei 2005 Astrid Meij & Quirijn Spijker

Tsja, daar zit ik weer achter de pc... Deze keer voor een stukje over de Begoniarit... Op de een of andere manier trek ik dit soort klusjes aan, zelfs als ik een keer de deadline niet haal (denk je, dan vragen ze me niet meer..., maar nee, hoor, zo werkt dat niet !!)

Eerst wil ik eens met u praten over de stress die een puzzelritavondje op de dag zelf met zich meebrengt, zelfs als je geen uitzetter of controleur bent...

Kent u dat ? Afzeggende oppassen, onduidelijkheden en dan uiteindelijk op de dag zelf nog zoveel moeten regelen om 's avonds te kunnen rijden dat je de hele dag alleen maar opziet tegen zo'n rit... en dat terwijl je weet dat het gezellig is, je leuke mensen tegenkomt, je hersens eens kraken over iets anders dan een boodschappenlijstje...

Vanaf 17.00 uur continu op de klok kijken, is iedereen op tijd thuis, wordt er een beetje snel gegeten ?, red ik het zelf om nog te eten ?, is Quirijn op tijd thuis ? en oh ja, een onverwachte oppas, dus toch nog even de vakantiespullen opruimen, de afwas doen, de kamer zuigen (anders had ik daar een heel weekend voor gehad...)

Nou, afgelopen vrijdag was dus weer zo'n stressdag, die ik aan het begin van het jaar vol enthousiasme in mijn agenda heb gezet: en nee, aan tafel eten zat er voor ons niet in... het werd dus weer een quiche in de auto... en de wetenschap dat ik wellicht nog net genoeg benzine in mijn auto had, maar daar hadden we geen tijd meer voor... Gelukkig begon het lampje in Nieuwerkerk pas te branden, dus die rit moesten we kunnen rijden...

En gek is dat, op het moment dat we dan (veel te laat) in de auto stappen op weg naar Nieuwerkerk aan den Ijssel is dat allemaal over... alle drukte en al het gevlieg en gemopper vallen van je schouders: we gaan een heerlijke avond tegemoet !!

Maar goed, mij was gevraagd om een stukje over de rit te schrijven en mijn persoonlijke besognes zullen u wellicht weinig interesseren, maar ik dank u allen dat u mijn therapeut hebt willen zijn: ik ben het kwijt !!

De rit zelf was voor ons de eerste die wij helemaal bij daglicht reden en dat vonden we een verademing.

In een vraaggesprek met de uitzetter hoorden we dat hij zijn inspiratie van internet haalt, en inspiratie daar ontbrak het niet aan: mooie tattoo op een tanig prinselijk lijf, prachtige foto's van tijgers en natuurlijk weer die parkeerplaats waar ik altijd een gruwelijke hekel aan heb, omdat het er smal is, je elkaar bijna niet kunt passeren, iedereen op iedereen staat te wachten... en niet eenmaal, maar tweemaal... Brrrr... En dan moet je natuurlijk ook (op tijd) je koppie blijven gebruiken, anders moet je halverwege nog een keertje keren en opnieuw beginnen...

Weet u dat ik daar letterlijk de Man met de Hamer ben tegengekomen ? Die stond daar, zomaar langs de kant van de weg...

De rit vond ik prachtig, een leuke mix tussen natuurschoon (met al die prachtige rhododendrons), natuurgebieden en bijzondere verrichtingen (hoe vaak ik niet op dat dijkje gestoken heb... zucht).

Nou ben ik van nature een stevige doorrijder, zeg maar...(!), maar deze rit met een snelheid van 24 km/uur rijden, dat heb ik bij lange na niet gehaald, terwijl Quirijn toch regelmatig met zijn hoofd tegen het dak van de auto zat, de papieren regelmatig door de auto geslingerd werden en wij beiden blij waren dat we niet al te veel gegeten hadden... en als ik de auto's om me heen zag, schat ik in dat weinigen dat gehaald hebben...

Verder veel slimmigheidjes, de kick als we het idee hadden dat we in het hoofd van de uitzetter konden kijken, trots als we een gemiste kans zagen, maar vooral heel erg veel genieten...

Ton, dank je wel voor je inspirerende rit en het vele werk dat je erin gestoken hebt.

Het werd je ook niet gemakkelijk gemaakt, met zelfs op de avond zelf nog een afgesloten weg waardoor je de route moest omgooien...

Wij hebben de rit zonder al te veel onbeantwoorde vragen kunnen rijden en niets gemerkt van jouw improvisaties op de avond zelf (al had die Man met de Hamer je broer kunnen zijn...)

We kijken uit naar de Redactierit op 3 juni a.s.

Astrid en Quirijn

Terug naar boven

22 april 2005 Margriet van Tol

Nou, onze eerste rit in het nieuwe seizoen, we zijn benieuwd! Het ontbreekt ons jammer genoeg aan voldoende tijd voor een uitgebreide voorbereiding, de kennis van het reglement is dus nog steeds onder de maat. Maar vooruit, een rit niet gereden is een gemiste kans, dus we gaan ervoor!

Voor de verandering begint deze rit op de parkeerplaats bij het zwembad, omdat we toch nog niet in de auto zitten besluiten we het begin lopend te doen. Ook lopend echter komen we er niet uit, het kan niet anders of er is met de bordjes geknoeid!! We beginnen met "Na weg R". De startvlag staat absoluut vóór de kleine parkeerplaats links, dus wij nemen de eerste weg rechts daarna. Dat lijkt echter nergens naar, zelfs geen opvanger die ons weer op weg helpt. Na van alles te hebben geprobeerd, schrijven we zo eens wat routecontroles op, niemand zal verbaasd zijn dat dat niet helemaal goed was.... Overigens wordt na een uitgebreide uitleg bij een concurrerende club duidelijk wat er mis ging, waarmee opgemerkt mag zijn dat het zeker nuttig is om eens een informatie-avond te beleggen, hint hint!

Dan is het tijd voor een grapje met doelen, nou, met het puzzelen mogen we dan nogal eens het doel voorbijschieten, met deze doelen pakt Joop ons niet, eindelijk eens een opdracht goed uitgewerkt! Daarna worden we in de maling genomen met een koets, een affuit en een bed - hoe het ook genoemd moet worden, ook hier komen we heelhuids doorheen.

Vervolgens een verkeersbord dat niet helemaal goed geplaatst is. Jemig zeg, normaal letten we helemaal niet op die dingen, wat is dit nu!! ;-) Nee, dan het verschil tussen een steekbeitel en een guts, dat gaat ons een stuk beter af. Ook een steltloper stelt ons niet voor onoverkomelijke problemen. Daarna weer een verkeersbord, he, dat is onze stiel niet! Wat maakt het nu uit of een weg 'gesloten is voor 'of 'verboden is voor' vrachtwagens??? Gelukkig komen we daarna een wegopbreking tegen, die heeft er kennelijk voor gezorgd dat er wat foeven zijn komen te vervallen, de wegopbreking overleven we zonder mankeren ;-)

Het verschil tussen een polsstok en een peilstok is geen probleem, de Kampioen kennen wij heus wel, maar waarom is een kalender met weekvermelding geen weekblad? Afin, ook de truc met 'LEVERINGEN' die niet af zijn voordat de volgende 'LEVERINGEN' beginnen is niet aan ons besteed. De wateren in Nederland zijn dan weer geen probleem, maar hoe kom je er achter dat ze in Albanië met een lek betalen???

Dan komen we aan fierjeppen, daar pak je ons natuurlijk niet mee, maar wie verzint het om een trapje onder het gras te verstoppen? Wij verzonnen in elk geval niet om dat te bekijken... Dan hadden wij aan het eind van het eerste traject ook nog in de gaten moeten hebben dat er met de weg geknoeid was, werkelijk, we waren al lang blij dat we die vlag met auto niet over het hoofd zagen!

Over de tweede helft van de rit kan ik kort zijn, de totale lengte van de rit viel tegen en zo aan het eind van de werkweek (en met het vooruitzicht de volgende ochtend weer vroeg op te moeten) hadden we het tweede deel van de rit graag tot een volgende keer uitgesteld. Deze gemoedstoestand is aan het resultaat af te lezen: we zijn weer met stip laatste geworden ;-)

Ondanks de vermoeidheid was het toch weer een leuke ervaring, we hopen de volgende keer gewoon wat minder afgepeigerd te zijn. Dus voor de concurrentie: jullie zijn nog niet van ons af!!!! Hahahaha ;-)

Margriet van Tol

Terug naar boven